Vrouw, net 70 geworden.
Wat vooraf ging
Bijna een jaar geleden ben ik bij Elles het 3Care dieet gaan doen. Ik ben mijn hele leven al aan het worstelen met mijn gewicht, en met al het gejojo was ik al een paar keer boven de 100 kilo uitgekomen. Waarom ik nu dit dieet ging proberen, was omdat ik alsmaar allerlei ontstekingen had, en langzaam was in mijn bewustzijn echt gaan doorsijpelen wat een vriendin van me alsmaar zei, namelijk dat buikvet op zich een voortdurende ontstekingsreactie veroorzaakt. Ik wou dat de hele Corona periode niet van haar horen – en ook niet dat ik obese was – en tot mijn frustratie bleef ze dat te pas en te onpas maar tegen me zeggen, en nu ineens was ik vastbesloten dat ik korte metten met dat buikvet ging maken. En ik meldde me bij Elles met dat doel.
Het grappige was dat Elles benadrukte dat het best bijzonder was dat ik op mijn leeftijd zo aan de gang ging. Ik was 69, ben inmiddels 70. Maar het moment was gewoon aangebroken.
De praktijk
En het ging als een trein. Het meest bijzondere was dat er een soort mist in mij optrok door de ketose, het was alsof ik plotseling gewoon in mijn lichaam kon zijn en bij mijn eigen energie. Helaas duurde dat niet. Maar de kilo’s bleven er van af vliegen, tot ik comfortabel onder de 80 kilo uitkwam. En dat gewicht heb ik tot op de dag van vandaag gehouden.
Hoe doe je dat?
Ik eet eigenlijk gewoon heel gevarieerd gezond, met in elk geval echt weinig koolhydraten. Via een uitstapje naar de Energieke Vrouwenacademie heb ik allerlei alternatieve ontbijten omarmt. Tussen de middag doe ik iets 3Car-achtigs. Ik bak nog steeds 3 Care brood. En ‘s avonds fantaseer ik er lustig op los met vooral heel veel verschillende groenten. En als ik voel dat er wat onverzadigbaars in me ontstaat, dan grijp ik helemaal even terug op 3 Care om het even te doorbreken. Maar mijn gewicht blijft gewoon zoals het is.
Mijn gewicht blijft gewoon zoals het is. Moeiteloos.
De effecten
Kleren kopen is een feest geworden. Ik zie iemand in de spiegel die ik nooit eerder was, en ik weet zeker dat ik dit ben. Eindelijk ben ik onder al die verhulling tevoorschijn gekomen. Het is verrukkelijk als een verkoopster dingen aan draagt, en bijna alles blijkt te passen, en het meeste ook nog te staan – zodat ik voor het eerst in mijn leven de luxe ervaring heb dat ik kies wat het meest ik is. En we samen – de verkoopster en ik – die reis maken van alles proberen. En zij dan dingen zegt als: “Wat een figuur! “of “Wat een taille!” Of een andere verkoopster die nog voordat ik de winkel helemaal binnen was, zei: “Wat kleedt u zich leuk!” Ze zijn allemaal decennia jonger dan ik, en ik zie dat ze het werkelijk menen. Ik voel me ook zo.
Mijn gezondheidsproblemen zijn er nog. Ik loop nog steeds bij artsen en therapeuten. Maar ondertussen doe ik oneindig veel meer, heb ik oneindig veel meer plannetjes. En vooral: heb ik meer en meer de moed om gewoon als mijzelf te spreken, te handelen, en te zijn. Het is geen triomftocht, in de zin van dat er ineens een helemaal nieuw leven is aangebroken. Dat leek even zo, bij die eerste ketose ervaring. Toen ik alsmaar vol verwondering en vreugde dacht: “Dat ik zo kan zijn! Zo is leven bedoeld.” Maar dat was dus maar even. Wat ik sindsdien ervaar is dat ik absoluut stuurmanskunst nodig heb om veranderingen te laten beklijven. Allerlei vormen van stuurmanskunst, op allerlei levensgebieden, de hele tijd. Maar ik doe nieuwe dingen, verruim mijn mogelijkheden. En vooral: Ik ga gewoon door nu. Ik draag het verder.
Mijn angsten zijn niet voorbij. De onrust in mijn lichaam ook niet. Het verkrampt-zijn evenmin. Maar ze hebben niet meer de macht die ze hadden. Ik doe al vijf jaar Feldenkrais. En inmiddels is er echt een gestage ontwikkeling ingezet dat mijn lichaam tijdens het oefenen nieuwe coördinaties zoekt van zich uit. En hoewel mijn bewegingen ongebruikelijk blijven, hangen ze inmiddels veel logischer samen, in een innerlijke logica die ik zelf kan voelen. En dat geldt ook voor de dingen die ik onderneem.
Inmiddels ben ik 70. En het is een fijn uitgangspunt voor wat nog gaat volgen, vind ik. En ik leef fijne dagen nu.
Het is nooit te laat..om je beste leefstijl te vinden
Goed, beter, best. Niet alles tegelijk, neem tijd, voedt je lichaam én je geest. Je bent een prachtig voorbeeld.
En dat is begonnen toen ik met 3 Care begon en bij jou
Je snapt natuurlijk wel dat ik het hier echt voor doe. Leefstijl is niet alleen maar beter eten, meer bewegen, maar veel meer; eten zoals het voor je lichaam het beste is, zelfde geldt voor bewegen, zingeving, sociale contacten, slaap. Alles komt er bij kijken. Vooral niet te moeilijk doen ook eigenlijk. En als je echt lekker in je vel zit, lukt alles beter.